Kerusuhan di Papua, Emak Merana Mikirin Anaknya

kerusuhan papua


Warung Barokah masih sepi. Pak Yo menggoreng tempe menjes, sementara Mak Sur menata makanan. Mak rokayah datang dengan muka sembab sambil menggendong cucunya. Cak Kairun sudah hadir menonton berita pagi ditemani kopi dan pisang goreng.

Ning Rokayah : Ning, sego pecel. Bungkus lima. Iwak dadar endhog kabeh. (Mak Sur mengangguk).

Pak Yo : Laopo, isuk-isuk kok lemes, Ning?

Mak Sur : Kok sik takok. Ya kepikiran anak ragil to pak. Piye to panjenengan iki.

Pak Yo : Sik nggak ada kabar ta, Ning? (Mak Sur mendelik gemas pada suaminya).

Ning Rokayah : Blas. Nggak iso turu aku sak ben bengi. (menarik nafas panjang).

Cak Kairun : Lek nggak ada kabar berarti anak sampean baik-baik saja, Ning. Kalau ada kabar iki biasane sing medeni. Opo maneh lek sing ngabari wong liyo.

Mak Sur : Run, lambene diatur, yo. Ojok asal mangap ae.

Cak Kairun : Loh. Ini kenyataan, Mak. Lek tentara budhal perang lak ngono, to?

Ning Rokayah : Iyo, sih. Tapi anakku lak duduk tentara, Cak. Jare mantuku yo ngono. Tapi atiku rasane semedhot. Musuh e bongso dewe. Nggak ngerti mana yang bener-bener musuh. Mana yang bukan musuh. Lah klo jaman perang sama kompeni kan enak. Kethok prejengane Wong Londo. Engkok pas anakku dikiro musuh trus dipateni, yok opo?

Mak Sur : Jare mantumu yak opo?

Ning Rokayah : Nang kono jaringan internet susah. Telepon ya susah. Nggolek tiket gawe moleh mrene ya sik susah. Ya disuruh berdoa saja. Nggak oleh mikir yang elek-elek.

Mak Sur : Yo wis ditenang-tenangno atine. Ojok mikir sing elek-elek.

Ning Rokayah : Aku asline gemes banget. Kenopo sih kerusuhan nang Papua iki nggak mari-mari. Nang endi iku wong-wong sing kuasa. Wong-wong pinter sing gawene ngomonge akeh nang tipi. Mosok yo nggak iso ngatasi masalah koyok ngene.

Cak Kairun : Weeeeh Mak Rokayah, rek. Isuk-isuk wis orasi.

Ning Rokayah : Gregeten aku, Cak. Mbok yao sing duwe kuoso nang negoro iki ndhang cak cek ditandangi ngono loh. Anakku ben dhang iso moleh. Uwong kok senengane nggundang tangis. Opo yo tenang urip koyok ngono.

Mak Sur : Wis. Wis. Sarapan sik. Ben kuat atine. (Mak Sur mengangsurkan kresek berisik bungkusan nasi pecel).

Ning Rokayah : Pinten, Mak?

Mak Sur : 45.000

Ning Rokayah :  (memberi uang 50.000) Susuk e gorengan ya, Mak.

Mak Sur : yo, miliho dewe.

Ning Rokayah mengambil kresek lalu memasukkan tahu isi dan ote-ote. Setelah itu langsung pamit pulang. Mak Sur, Pak Yo dan Cak Kairun hanya terdiam sambil memandang Ning rokayah sampai keluar warung.

Setelah Ning Rokayah pergi, mereka kembali ke aktivitasnya masing-masing. Pak Yo menggoreng aneka gorengan. Mak Sur melanjutkan masak aneka menu untuk pelanggannya. Cak Kairun menonton berita di televisi sambil nyamuk-nyamuk makan gorengan.



Foto: koleksi pribadi             

Komentar